Hoofdstuk 3
Ik moet verder...
Het is een lastige periode, maar ik probeer mijn leven weer op de rit te krijgen, Jelle helpt me heel erg, hij is mijn beste vriend. Na de begrafenis van mijn oma neem ik intrede in mijn flatje. Ik ga weer naar school en probeer verder te komen. Zo zou oma het ook gewild hebben en ik weet zeker dat ze trots op me zou zijn.
Vandaag gaat heeft Jelle een verassing voor me! Hij neemt me mee in een taxi, ik ben benieuwd waar we heen gaan! Maar als snel zie ik het...
"Ik weet het niet, Jelle", zeg ik aarzelend. "Ik ben hier niet meer geweest sinds de begrafenis van oma. Ik ben een beetje bang..." Maar Jelle kijkt me aan en zegt dat ik nergens bang voor hoef te zijn, dat het goed is om dit te verwerken. Ik geloof hem maar, hij zal wel gelijk hebben. We lopen de begraafplaats op.
Ik kan een zacht gesnik niet onderdrukken, snel veeg ik een traan weg die over mijn wang rolt, maar Jelle ziet het wel. Hij slaat een arm om mijn schouder en neemt de tijd, na een tijdje vraag ik of we weer kunnen gaan, ik heb het wel gehad. Ik voel me alleen maar verdrietiger. Het heeft niet echt geholpen...
Maar Jelle heeft wel in de gaten dat ik me nog niet echt beter voel, hij gaat met me mee naar huis. Het is vrijdag dus hij mag tot laat in de avond blijven. Hij is er voor me, ik kan me echt geen beter vriendje voorstellen.
Plots pakt hij me beet en geeft me een geweldige zoen! Hoe wist hij dat ik daar net op zat te wachten, hij is zó romantisch! Na nog een paar hevige zoenen zijn we pas op gang...
Met de smoes "ik moet even wat halen" vlucht ik naar mijn slaapkamer. Ik doe een mooi jurkje aan, doe snel mijn haar anders en doe lippenstift op. Dit wordt de avond van mijn leven, ik ben al bijna 16 dus weet wat ik wil en hoe ver ik kan gaan. Dit moet kunnen toch?
Ik loop naar hem toe, hij kijkt me eerst raar aan maar als ik zachtjes muziek op zet begrijpt hij wel waar ik naar toe wil. "Mag ik deze dans van u?", vraagt hij deftig en kijkt me ondeugend aan.
Het wordt een spectaculaire avond, we dansen samen en tussendoor fluistert hij vaak dat hij me lief vindt, zo'n schat! Voor we het in de gaten hebben is het al 12 uur, het is al donker buiten en ik vraag hem of hij wil blijven, waarom niet? Hij belt zijn moeder dat hij "bij een vriend blijft slapen" en na nog een half uurtje maken we ons toch maar klaar voor bed, ik heb een tweepersoonsbed en Jelle zegt geen problemen te hebben een bed met me te delen.
We praten nog even wat en besluiten te gaan slapen, nog een nachtkus en dat was het, geen 'spannende dingen' ofzo. Ik weet dat Jelle dat niet zal doen als ik er niet klaar voor ben, hij voelt me goed aan. Ik val tegen hem aan in slaap, wat heb ik het toch goed met hem, ik droom van onze bruiloft en ons huisje en kinderen later, maar dat ligt nog ver voor ons...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De volgende ochtend wordt ik laat wakker, naast mij ligt Jelle nog te slapen, hij zal ook nog wel moe zijn. Ik besluit een lekker ontbijtje voor ons tweetjes te maken, ik kies voor cornflakes. Hoe moest dat ook al weer, het is niet heel moeilijk. Ik neem het kookboek er voor de zekerheid maar bij, dan moet het wel lukken...
Ik wil Jelle net roepen als hij er aankomt, zijn haar zit in de war en zijn ogen zien er nog slaperig uit. "Ik heb cornflakes gemaakt, dat lust je wel, toch?", vraag ik hem. "Natuurlijk! Wat lief van je!" Hij geeft me een kus op mijn wang en we gaan aan tafel, de cornflakes smaken ons beide erg goed. We verzinnen wat we vandaag gaan doen, het is zaterdag dus lekker veel vrije tijd. We hebben wel zin in wat avontuur, dus kiezen we ervoor om te gaan wildkamperen.Vlak buiten de stad is een plekje bij de bossen, daar gaan we heen.
Ik was de borden af terwijl Jelle meekijkt, hij is vast te lui om te helpen of hij weet gewoon niet hoe hij moet afwassen, ik kan er wel om lachen. Na het afwassen kleden we ons aan en gaan op weg, gewapend met een parasol en slaapzakken. Op naar het avontuur.
Het is warm als we er zijn eindelijk zijn, het was toch nog wel een eindje lopen! Daarom nemen we eerst een frisse duik in het meertje, na een tijdje krijgen we het koud en besluiten ons af te drogen. "Ahh, Jelle!", schreeuw ik als Jelle zich uitschud, allemaal spetters vliegen in het rond "ik had me net afgedroogd!" Jelle kan alleen maar lachen, als hij mijn gezicht ziet.
Nadat ik me heb aangekleed eten we wat boterhammen, we hadden ze thuis nog even snel gesmeerd om ze hier op te eten, morgen ochtend zien we wel. Na het eten maken we een wandeling, ik houd de hele tijd zijn hand vast, ik voel me echt zo fijn met hem in de buurt. Ik moet telkens aan oma denken, maar door Jelle voel ik toch minder dat gemis. Als we terug zijn neemt Jelle me in zijn armen en fluistert "je bent het liefste en mooiste meisje dat ik ooit heb gezien." Hij streelt mijn wang, er kriebelt iets in mijn buik, een raar gevoel, maar wel fijn.
Die nacht kan ik niet goed slapen, ik denk aan zoveel dingen, aan Jelle, maar ook aan oma, dat laatste vooral. Ik ben er toch nog veel mee bezig, en die keer dat Jelle me meenam naar de begraafplaats werkte ook niet... Ik voel me moe en de laatste tijd voel ik me ook vaak misselijk. Ik heb geen idee wat het is, maar het is vervelend. Aan Jelle laat ik het niet merken maar ik moet misschien naar de dokter gaan, peins ik. "slaap je?" vraagt Jelle. "nee", zeg ik. "ik kan niet slapen". Jelle vraagt me of we een avond wandeling zullen maken, met dat voorstel ben ik blij, wat kan Jelle me toch goed begrijpen.
We kijken naar de sterren en zoenen elkaar, het wordt een mooie avond. Ik voel me misselijk maar probeer dat gevoel te onderdrukken, 'niet aan denken' denk ik in mezelf.
Het is volle maan, om me heen hoor ik de krekels en kikkers. Ik leg mijn hoofd op Jelle's schouder en kijk naar de maan. Hij is zo mooi, van dit moment moet ik genieten, denken aan alle mooie dingen die ik heb meegemaakt, vooral aan Jelle...